اگر مختصر نقصانى در بعض آنها پديد آيد، تا حدّى ارزش آن را درك خواهيم كرد.

خداى تعالى در قرآن كريم پس از صدور فرمان «تلاش در مسير يكپارچگى و همنوايى با محوريّت حبل‌الله» دوران گذشته و خاطره بسيار تلخ دشمنى‌ها، و آن‌گاه تبديل آن به صفا و برادرى را يادآور شده و فرموده است:

وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللهِ[1] جَمِيعاً وَلا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْداءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْواناً وَكُنْتُمْ عَلى شَفا حُفْرَة مِنَ النّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْها كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللهُ لَكُمْ آياتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ‌؛[2] همه با هم به ريسمان الاهى چنگ بزنيد و از تفرقه و جدايى بپرهيزيد. و به ياد نعمتى كه خدا ارزانى‌تان فرموده باشيد (و به ياد آوريد) آن هنگامى كه با يكديگر دشمنى داشتيد و خداوند دل‌هاى شما را به يك سوى گرد آورد و در سايه نعمت او برادر گشتيد. (همچنين شما) در لبه پرتگاه آتش (در معرض سقوط به قعر جهنم) بوديد و (اين) خداوند (بود كه) از آن (خطر هولناك) نجاتتان بخشيد. اين چنين خداوند آيات خود را (به وضوح) بيان مى‌فرمايد، باشد كه شما پذيراى هدايت الاهى گرديد».