زير پا نهادن موازين اخلاقى و بىتوجهى به نداى فطرت خدادادى، ريشه در خودپسندى دارد؛. يعنى انسان حاضر است در اين جهت، پدر و مادر و فرزندان و بستگان خود را بيازارد!
[1] اَسالت از إسالة، به معناى جارى ساختن است. مرحوم طبرسى «أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ» (34: 12) را «أذَبْنا لَهُ عَينَ النحاس؛ چشمه مِس را براى او جارى و روان ساختيم» تفسير كردهاند. [2] مجراى كوچكى را كه براى آبيارى در زمين شكافته مىشود، جدول مىگويند. (المعجم الوسيط، ص 111). بنابراين منظور از تشبيه زيباى نعمتها به جارى شدن نهر آب، وفور و فراوانى و همچنين گوارايى آن است. [3] هنگامى كه دسته هيزم با ريسمانى گردآورى مىشود، از اين فعل استفاده مىگردد. در اينجا مقصود اين است كه آيين پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) تشتّت آنها را به اجتماع تبديل كرد. منهاج البراعه، ج 11، ص 401.