و هارون(عليهما السلام) وحى فرمود كه از (ستم) فرعون نجاتشان خواهد بخشيد، پس صد و هفتاد سال (از محكوميت چهارصد ساله) را كم نمود. امام صادق(عليه السلام)(خطاب به منتظران فرجِ آل محمد(عليهم السلام)) فرمود: همچنين شما هم اگر چنين كنيد (و دست تضرّع و نياز به سوى پروردگار بى‌نياز دراز كنيد)، خداوند به «ما» گشايش خواهد داد. و اگر چنين ننماييد، كار به منتها درجه خود (از سختى و مِحنت) خواهد رسيد».

تضرع و نيايش تا آنجا اثر دارد كه خداى‌تعالى اگر اراده فرمايد، حتى قضاى حتمى را با اندك دعايى بر‌مى‌گرداند‌؛ چنان كه در قسمتى از دعاى بعد از نماز زيارت حضرت ابوالحسن الرضا(عليه السلام)مى‌خوانيم:

...أسْئَلُكَ بِالْقُدْرَةِ النّافِذَةِ في جَميعِ الاَْشياءِ وَقَضائِكَ الْمُبْرَمِ الَّذي تَحْجُبُهُ بِأيْسَرِ الدُّعاءِ...‌.[1]

ثمره شيرين توجه به سنت‌هاى خداى تعالى

در ديدگاه فرهنگ اصيل اسلام «اتّفاق» و تصادف، در وقوع هيچ پديده‌اى معنا ندارد‌؛ و خداى تعالى كار گزاف انجام نمى‌دهد و همه افعال او حكيمانه است. وظيفه ما، توجه كامل به سنّت‌هاى پروردگار متعال است. يكى از آنها، اين سنّت است كه تا آن هنگام كه جمعيتى حالِ نيك يا بد خود را تغيير ندهند، خداوند در سرنوشتشان تغييرى ايجاد نخواهد فرمود:

...إِنَّ اللهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْم حَتّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ...‌.[2]

اكنون گوش دل به سخن روح‌افزاى مولايمان بسپاريم و دگرگونى آنان را از كلام جانان بشنويم: