رجيم، دقت فراوان در برخورد منصفانه با «بندگان خدا» را وجهه همت قرار داده و بر اساس رهنمودهاى فراوان پيشوايان پاك الاهى(عليهم السلام) «براى مردم آن را بپسندد كه براى خود خوش دارد» و رفتارى را كه براى خود ناخوشايند مى‌داند، براى ديگران نيز روا ندارد.

معصوم(عليه السلام)، رفتار منصفانه را در كنار مواسات با برادران دينى و ياد هميشگى خداوند، والاترين كردار دانستند:

سَيِّدُ الاَْعْمالِ، إنْصافُ النّاسِ مِنْ نَفْسِكَ، وَمُواساةُ الاَْخِ فِى اللهِ وَذِكْرُ الله عَلى كُلِّ حال.[1]

حقيقتاً اگر عموم مردم بر اين ويژگى زيبا پايمردى و اصرار ورزند، و در هيچ امرى از جاده انصاف پاى برون ننهند، علاوه بر پيامدهاى فوق‌العاده اخروى، در همين جهان نيز بهشت زمينى و گلستانِ پر‌رونقى را مى‌سازند و سعادت و صلاح را براى همگان رقم مى‌زنند.

فرو بردن خشم

فرو بردن خشم و رهايى از سيطره فوق‌العاده طوفان غضب را نمونه

نساء (4)، 135‌؛ مائده (5)، 8‌؛ انعام (6)، 152‌؛ اعراف (7)، 29 و 181‌؛ شورى (42)، 15 و 17‌؛ حجرات (49)، 9 و حديد (58)، 25.

بايد افزود، آنچه ايشان در اين باب آورده‌اند، گوشه‌اى از رهنمودهايى است كه راهنمايان راه خدا(عليهم السلام) ارائه فرموده‌اند و خود مرحوم علامه مجلسى به طور پراكنده در بسيارى از ابواب بحارالانوار، احاديث ديگرى در اين زمينه نقل فرموده‌اند.