ديگران تواضع مىكند و رفتار خوش نشان مىدهد، تا توجه آنها را به سوى خود جلب كند و بر تعداد مريدانش بيفزايد، ولى اهل آخرت در برابر ديگران تواضع مىكند، چون خدا دوست دارد انسان در برابر بندگانش فروتن باشد.
نوزدهمين ويژگى: دنيا و آخرت در نظر آنان يكسان است.
اين ويژگى به مانند ساير ويژگىها داراى مراتب است و چنان نيست كه همه دوستداران آخرت در دارا بودن اين ويژگى يكسان باشند. دنياپرستان به آخرت اعتقاد ندارند و تنها به دنيا مىانديشند؛ خداوند از قول آنان مىفرمايد:
كافران گفتند: چيزى جز همين زندگى دنيا در كار نيست، گروهى از ما مىميرند و گروهى متولد مىشوند و جز روزگار كسى ما را هلاك نمىكند.
در برابر اين دسته از دنيا پرستان، گروهى از دوستداران آخرت به حق بودن مرگ و معاد و آخرت گواهى مىدهند، امّا رفتار و كردارشان بر خلاف چيزى است كه بر زبان مىرانند و به درستى باور به آخرت را منعكس نمىكنند. افزون بر آن، بسيارى از كارهايى كه براى آخرت انجام مىدهند رنگ دنيا دارد: به عنوان مثال ما نماز شب مىخوانيم تا دعاهايمان مستجاب شود و يا بر رزق و روزيمان افزوده گردد و يا اينكه نزد مردم محبوبيت بيشترى پيدا كنيم، چرا كه در اوصاف شب زندهداران و برپاىداران نماز شب آمده است كه صورتشان نورانى مىشود، در دل مردم جاى مىگيرند و حوائجشان برآورده مىشود. در واقع ما عبادت خدا را وسيلهاى قرار دادهايم براى رسيدن به خواستههايمان، يعنى عبادت خدا را براى وصول به دنيا استخدام مىكنيم و همچنين شب قدر را زنده مىداريم، براى اينكه حاجتها و خواستههاى ما برآورده شود. احيا و عبادت در شب قدر را، با آن همه ارزش و عظمتش، براى صاحب خانه شدن و