خداوند متعال اهل ايمان را بنماياند و از شما گواهانى بگيرد كه خداى متعال ستم گران را دوست نمى‌دارد، و تا آن كه اهل ايمان را از هر عيب پاك و پيراسته سازد و كافران را سركوب كند. آيا پنداشته ايد كه وارد بهشت مى‌شويد در حالى كه خداى متعال هنوز كسانى از شما را كه جنگ كرده باشند و شكيبايان را معلوم نكرده است؟ شما بوديد كه قبل از مرگ آرزوى مرگ (در ميدان جنگ) داشتيد و اكنون كه با آن درگير شده ايد با نگرانى بدان مى‌نگريد.

در اين آيات چند نكته مورد توجه قرار گرفته كه در اين جا به مناسبت، به برخى از آن‌ها اشاره مى‌كنيم:

نخست و قبل از هر چيز، اشاره شده است به اين كه دولت‌ها و قدرت‌ها در دست فرد يا گروه خاصى متمركز نمى‌مانند؛ بلكه علاوه بر اين كه در يك عصر در بين افراد و گروه‌هاى مختلف و متعدد تقسيم خواهد شد، در طول تاريخ نيز در ميان افراد و گروه‌هاى مختلف دست به دست مى‌شود. پيش از اين نيز اشاره كرديم كه اراده الهى بر اين تعلق گرفته است كه هيچ قدرتى به صورت ابدى در اختيار يك فرد، گروه، قوم و نژاد خاص قرار نگيرد؛ بلكه حكمت خدا اقتضا داشته كه قدرت‌ها دست به دست شود و گاهى در دست اين و گاهى در دست آن باشد. اين حقيقتى است كه در طرح كلى خلقت و تدبير خداى متعال براى زندگى اجتماعى بشر، لحاظ و گنجانده شده است.    دومين نكته مورد اشاره در آيات مذكور اين است كه، در مواقعى كه دست به دست شدن قدرت به وسيله جنگ و زد و خورد حاصل مى‌شود، گاهى آن جنگ وسيله اى است براى امتحان مؤمنان، تا خداى متعال كسانى را كه واقعاً ايمان آورده اند، بشناسد و از ميان آنان گواهانى برگيرد.