قالُوا إِنّا لِلّهِ وَ إِنّا إِلَيْهِ راجِعُونَ. أُولئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ؛1 به يقين شما را به چيزى از (قبيل) ترس و گرسنگى و كاهش دارايى‌ها و (از دست دادن) جان‌ها و (خراب شدن) ميوه‌ها مى‌آزماييم و (اى پيامبر) شكيبايان را نويد ده؛ آنان كه چون به حادثه سخت و ناگوارى گرفتار شوند، صبر پيشه خود كنند و گويند ما آفريده خداى متعال هستيم و ما به سوى او بازمى گرديم. اينان مورد رحمت و لطف خدايند و هم آنان هستند كه هدايت يافته اند.

اين آيات شريفه مربوط به جهاد است و خداى متعال در آن‌ها مؤمنان را از نظر روحى و روانى براى شركت در جنگ آماده مى‌سازد؛ البته نه با تبليغات بى ارزش و دور از حقيقت، بلكه با بيان يك سلسله حقايق، واقعيات و ارزش‌هاى انسانى. اساساً سنّت و راه و رسم شارع مقدس اسلام هرگز اين نيست كه انسان‌ها را ـ اعم از آن كه مؤمن باشند يا نباشند ـ با فريب و نيرنگ به سوى هدفى كه خود مى‌خواهد بكشاند. در اين جا نيز خداى متعال ضمن اشاره به مشكلاتى كه معمولاً با جنگ همراه است ـ مانند: ناامنى، كمبود و گرانى مواد غذايى، زيان‌هاى اقتصادى و مالى، قتل و كشتار، نقص عضو، اسارت و... ـ همه آن‌ها را اسباب امتحان و زمينه ساز آزمايش مؤمنان و وسايل تحصيل كمالات معنوى براى آنان معرفى مى‌كند و به آن دسته از مؤمنان كه صبر و استقامت پيشه كنند وعده رستگارى مى‌دهد.

اين مؤمنان صابر كسانى هستند كه به مبدأ و معاد اعتقاد و ايمان كامل