تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ؛1 محققاً آنان كه گفتند پروردگار و صاحب اختيار ما خدا است و در اين گفته خود پايدارى و استقامت كردند، فرشتگان بر ايشان نازل شوند كه هيچ نترسيد و غمگين مباشيد و بشارت باد شما را به همان بهشتى كه از قبل وعده داده شده ايد.

اين آيه شريفه، با جمله «ثُمَّ اسْتَقامُوا» ضمن اشاره به سختى‌هاى راه و مشكلاتى كه در پيش راه سالك هست، به مؤمنان بشارت مى‌دهد كه اگر سختى‌ها را با پايدارى و استقامت خود تحمّل و با آن‌ها مبارزه كنند، در نهايت به بهشت و سعادت جاودان دست خواهند يافت.

از اين رو است كه قرآن كريم در آيات متعدد، وقوع جنگ و پى آمدها و ويرانى‌ها و سختى‌هاى حاصل از آن را بر اساس اراده حكيمانه الهى، و وسيله امتحان و آزمايش انسان‌ها قلمداد مى‌كند. خداوند متعال جنگ و پى آمدهاى آن را پيش مى‌آورد تا استعدادهاى انسان‌ها شكوفا شود و مردم در كوران آن، كمالات بالقوّه خود را فعليت بخشند و مراتب بى نهايت كمالات انسانى را يكى پس از ديگرى درنوردند و به قله‌هاى رفيع و منيع كمال حقيقى انسان صعود كنند.

خداوند به وسيله جنگ، مؤمنان را مى‌آزمايد تا معلوم شود تا كجا حاضرند در راه رضاى خدا و عمل به تكليف شرعى، سختى‌ها و ناگوارى‌ها را تحمل كنند:

وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْء مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْص مِنَ الأَْمْوالِ وَ الأَْنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرِينَ. الَّذِينَ إِذا أَصابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ