مستخلص گردانى .
مقرر با يك ديگر چنين كردند ليكن بوثيقه « * ( إِنَّ الله بالِغُ أَمْرِه ) * » آنچه حكم مقدر خداى اكبر بود يقين همان امر ظاهر و مصدر گردد .
چون شرط با يك ديگر كردند و شب بسر آمد و وقت نماز صبح بطلوع فجر صادق از مشرق درآمد ابا بكر با عمر و ساير انصار و مهاجر بجهت اداى شرط معهود و وفاى ميثاق و عهود بسرعت تمام هر احدى خود را بنويد حصول آن مقصد و مرام و بهانه نماز عزيز علام بمسجد سيد الانام رسانيد .
حضرت امير المؤمنين على عليه السّلام نيز بجهة اداى دوگانه حضرت يگانه بكاشانه آن مسجد درآمد و قريب بابا بكر به بندگى حضرت غنى اكبر مشتغل گرديد .
خالد وليد بطمع تحصيل مواعيد معهوده در وقت قريب بطلوع فجر با شمشير بقصد قتل وصى سيد البشر امير المؤمنين الامام المنصوص بيوم الغدير بمسجد آمده بپهلوى ابو بكر بنماز ايستاد و منتظر آنكه كى باشد كه ابو بكر از نماز فجر فارغ گردد تا من نيز از قتل على مستخلص و فارغ گردم .
اما چون ابو بكر ديد كه خالد وليد با شمشير بران رسيد بمجرد فراغ او از نماز فجر خالد وليد بىتوقيع مرتكب آن فعل شنيع خواهد شد با آنكه در نماز بود ليك در فكر عواقب آن امر ناساز افتاد كه مبادا خالد آن مهام بانصرام نتواند رسانيد و حضرت امير المؤمنين على بعد از اطلاع بر آن كار خالد و ايشان را بالتمام بانصرام رساند .
مع هذا در يوم الحساب حضرت مالك الرقاب و رسالتمآب را در باب قتل ولايتمآب بچه نوع مجاب گرداند .
بناء على هذا پشيمان از آن عهد و پيمان گرديد و در ميان نماز تا قريب بطلوع آفتاب در آن باب در پيچ و تاب بود و لحظه بلحظه و آنا فآنا تغيير فكر خود مىنمود .
بالاخره رايش بر آن قرار گرفت كه خالد وليد را از آن امر معهود نهى فرمايد لهذا گفت لا تفعل يا خالد ما امرتك يعنى اى خالد آنچه ترا به آن مأمور گردانيدم بايد