وجوب شستن آرنج شده‌اند . چون آنان از كلمه « إلى » معناى « مع » را استفاده كرده‌اند .
كما اين كه در آيهء ( 2 / نساء ) * ( « وَلا تَأْكُلُوا أَمْوالَهُمْ إِلى أَمْوالِكُمْ » ) * و نيز آيه ( 52 / آل عمران ) * ( « قالَ مَنْ أَنْصارِي إِلَى الله » ) * و نيز آيه ( 52 / هود ) * ( « وَيَزِدْكُمْ قُوَّةً إِلى قُوَّتِكُمْ وَلا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ » ) * و نيز آيهء ( 14 / بقره ) * ( « وَإِذا خَلَوْا إِلى شَياطِينِهِمْ قالُوا إِنَّا مَعَكُمْ » ) * ، به معناى « مع » مىباشد .
ممكن است قائلان به وجوب شستن مرفق از كلمه « يد » مرفق را و حتى بالاتر از مرفق را استفاده كرده باشند .
بعضى گفته‌اند از آيه * ( « فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرافِقِ » ) * از قبيل اين جمله است « حفظت القرآن من أوله إلى آخره » و يا از قبيل آيه ( 1 / اسراء ) * ( « سُبْحانَ الَّذِي أَسْرى بِعَبْدِه لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الأَقْصَى » ) * است . يعنى ما بعد « إلى » داخل در حكم ما قبل آن است .
گروهى گفته‌اند : اگر غايت از جنس مغيّا باشد ، داخل در حكم مغيّا است ، مانند : « قدم الحاج حتى المشاة » و نيز « مات الناس حتى الانبياء » و در صورتى كه از جنس مغيّا نباشد غايت داخل در حكم مغيّا نيست ، مانند : آيه * ( « أَتِمُّوا الصِّيامَ إِلَى اللَّيْلِ » ) * و دسته اى ديگر فوق گذاشته‌اند بين « حتى » و « إلى » .
د - مسح سر در وضو اصل وجوب مسح سر در وضو از ظاهر آيه * ( « وَامْسَحُوا بِرُؤُسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ . . » ) * استفاده شده است . بدين جهت گفته‌اند استفاده اين مطلب از ظاهر كتاب اجتهاد ناميده نمىشود ، زيرا سند و دلالت هر دو تمام است . و به همين سبب فقهاى مذاهب نسبت به آن رأى واحد دارند .
و اما در مورد مقدارى كه بايد مسح شود ميان علماى مذاهب اختلاف است ، زيرا موضع ، جاى جريان اجتهاد است و حكم از كتاب به صراحت استفاده نمىشود . بنا بر اين دلالت آيه بر مقدار مسح يقينى نيست و ظنى است .
اماميه گفته‌اند : مسح واجب ، مسح مقدارى از جلوى سر است به اندازه اى كه عنوان مسح بر آن صدق كند و بيشتر لازم نيست .
حنفيان و بعضى از اصحاب مالك گفته‌اند : مسح مقدارى از سر - هر جاى سر باشد - كفايت مىكند ، و بنا بر نقل ابن رشد قرطبى در كتاب بداية المجتهد ( ج 1 ، ص 12 )