در آمد » بحسب معمول كه هنگام بازگشت از سفر نخست به مسجد داخل مىشد و دو گانه مىگزارد ، به مسجد وارد شد و ايشان را بر سوارى ( ستونها ) بسته ديد سبب پرسيد گفتند : سوگند ياد كرده‌اند كه « خويشتن نگشايند تا تو ايشان را بازگشايى گفت : من نيز سوگند مىخورم كه ايشان را باز نگشايم تا مرا نفرمايند » پس آيهء 103 از سورهء التوبه * ( وَآخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ ) * . . * ( عَسَى الله أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ . . ) * نزول يافت و پيغمبر ( ص ) بفرمود تا ايشان را بگشادند . به گفتهء منقول از زهرى « آيه در ابو لبابه آمد چون به غزاى تبوك نرفت پس پشيمان شد خويشتن به ستون مسجد باز بست و گفت : هيچ طعام و شراب نخورم تا بميرم يا خداى تعالى توبه‌ام به پذيرد و هفت شبانه روز هيچ نخورد و هوش از او برفت خداى تعالى آيه فرستاد و توبهء او قبول كرد رسول ( ص ) بنفس خود بيامد و او را بگشاد . . » چون آن گروه كه ابو لبابه با ايشان بود يا تنها ابو لبابه ( چنان كه از زهرى نقل شد و شيخ الطائفه از روايت حضرت باقر ( ع ) استظهار كرده ) گشاده شدند به پيغمبر ( ص ) گفتند : چون اموال موجب اين بدبختى و عقب افتادگى ما گرديد هر چه داريم رها سازيم پس آنها را بگير و صدقه بده و ما را از گناهان پاك فرما . در اين زمينه آيهء 104 از سورهء التوبه * ( خُذْ مِنْ أَمْوالِهِمْ صَدَقَةً . ) * الآية نزول يافت بتعبير فاضل مقداد « فاخذ منهم الزّكاة المقرّرة شرعا و على ذلك اجماع الامة » پس پيغمبر ( ص ) زكات مقرر شرعى را از ايشان بگرفت .