زنا و حدّ آن خالى از مناسبت نيست كه در اينجا حكم زنا و حد آن نيز ياد گردد . گر چه تاريخ صدور اين حكم بطور تحقيق معلوم نيست و به همين جهت تا كنون در اين اوراق آورده نشده ليكن به طورى كه از بعضى از عبارات ، كه آورده خواهد شد ، استفاده مىشود آيات مربوط به اين حكم در همان اوائل هجرت نزول يافته و چنان كه در طى دورهء صدور « از بعثت تا هجرت » دانسته شد شايد حكم حرمت زنا در همان زمان توقف در مكَّه صادر شده باشد و آن چه در مدينه در اوائل هجرت يا بعد در اين زمينه نازل و صادر گرديده نسبت به اصل حكم از قبيل تأكيد و تصريح باشد و نسبت به حد آن بعنوان ابلاغ و تاسيس .
بهر جهت در بارهء حكم زنا و طريق اثبات آن و بيان حد آن آياتى در قرآن مجيد آورده شده كه برخى از آنها در مواردى از اين پيش نقل گرديده و اينك در اينجا نيز آياتى چند ياد مىگردد :
1 - آيهء 19 از سورهء النساء * ( وَاللَّاتِي يَأْتِينَ الْفاحِشَةَ مِنْ نِسائِكُمْ فَاسْتَشْهِدُوا عَلَيْهِنَّ أَرْبَعَةً مِنْكُمْ فَإِنْ شَهِدُوا فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ الله لَهُنَّ سَبِيلًا ) * فاضل مقداد پس از اين كه مراد به « فاحشه » و نصاب شهادت را بيان كرده چنين افاده نموده است : « گفته شده كه مراد به * ( فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ ) * حفظ زنان و نگهدارى ايشانست از تجديد عمل زشت ، ليكن اكثر برآنند كه اين حكم بر وجه حد زنا مىباشد و در آغاز اسلام حكم حد بر اين وجه بوده تا آيهء حد تازيانه نزول يافته و اين حكم نسخ گرديده است .
2 - آيه 20 از سورهء النساء * ( وَالَّذانِ يَأْتِيانِها مِنْكُمْ فَآذُوهُما فَإِنْ تابا وَأَصْلَحا فَأَعْرِضُوا عَنْهُما إِنَّ الله كانَ تَوَّاباً رَحِيماً ) * .