چنين افاده كرده است « پس پيغمبر ( ص ) بخنديد و او را به استغفار بفرمود و رجوع به زن را بوى اجازت داد . و در اين قضيه دلالتى است بر اين كه با عجز از كفّاره ، استغفار جايگزين مىگردد و بازگشت بزن مباح مىشود و اين حكم را تائيد مىكند روايتى موثق از عمار از حضرت صادق ( ع ) كه « إنّ الظَّهار اذا عجز صاحبه عن الكفّارة فليستغفر ربّه و لينو أن لا يعود فحسبه بذلك كفّارة » برخى از اصحاب ما گفته‌اند : هر گاه نتوانست شصت مسكين اطعام كند بايد هيجده روز روزه بگيرد برخى ديگر روزهء هيجده روزه را بر اطعام مقدم داشته و به آن اكتفا كرده‌اند ليكن اولى آنست كه با عجز از خصال كه در كتاب بدانها تنصيص شده به استغفار انتقال يابد و بر آن اقتصار رود » از آن چه گفته شد زمان صدور حكم « ظهار » و ترتيب كفارهء آن و سبب نزول معلوم گرديد .