و فرمودند : « كسى كه دو ركعت نماز بجا آورد و در آن به چيزى از دنيا متوجّه نشود ، خداى تعالى گناهان او را مىآمرزد . » [1] و فرمودند : « بعضى از نمازها قبول مىشود نصفش يا ثلثش يا ربعش يا خمسش - تا عشرش . و بعضى از نمازها چون جامهء كهنه پيچيده مىشود و به روى صاحبش زده مىشود . و از نماز تو مال تو نيست مگر آن كه به قلبت اقبال به آن كنى . » [2] و حضرت باقر عليه السلام فرمودند : « رسول خدا فرمود : وقتى بندهء مؤمن به نماز بايستد خداى تعالى نظر به سوى او كند - يا فرمودند خداى تعالى اقبال به او كند - حتى منصرف شود . و رحمت از بالاى سرش سايه بر او افكند و ملائكه فرو گيرند اطراف و جوانب او را تا افق آسمان و خداى تعالى ملكى را موكَّل او كند كه بايستد بالاى سر او و بگويد : اى نمازگزار ، اگر بدانى كى نظر مىكند به سوى تو و با كى مناجات مىكنى ، توجّه به جايى نمىكنى و از موضعت جدا نمىشوى هرگز . » [3] و از حضرت صادق عليه السلام منقول است كه « جمع نمىشود اشتياق و خوف در دلى مگر آن كه بهشت بر او واجب شود . پس وقتى نماز مىخوانى ، اقبال كن به قلب خود به خداى عزّ و جلّ ، زيرا كه نيست بندهء مؤمنى كه اقبال كند به قلبش به خداى تعالى در نماز و دعا مگر آن كه قلوب مؤمنين را خداى تعالى به او اقبال دهد و با دوستى آنها او را تأييد كند او را به بهشت برد . » [4] و از حضرت باقر و صادق عليهما السلام مروى است كه فرمودند :
« نيست از براى تو از نمازت مگر آنچه را كه اقبال قلبت داشته باشى در آن ، پس ، اگر به غلط بجا آورد تمام آن را يا غفلت از آداب آن كند ، پيچيده شود

[1] - منبع پيشين ، حديث 13 . .
[2] - بحار الانوار ، ج 81 ، ص 260 ، « كتاب الصّلوة » ، باب 16 ، حديث 59 . .
[3] - مستدرك الوسائل ، « كتاب الصّلوة » ، « ابواب افعال الصّلوة » ، باب 2 ، حديث 22 . .
[4] - وسائل الشيعة ، ج 4 ، ص 687 ، « كتاب الصّلوة » ، « ابواب افعال الصّلوة » ، باب 3 ، حديث 3 . .