شريف است . و شايد اين جمعيت براى جمعيّت اسمائيّه باشد ، و اشاره به آن باشد كه حق تعالى به جميع شئون اسمائيّه و صفاتيّه مبدأ از براى اين كتاب شريف است ، و از اين جهت ، اين كتاب شريف صورت احديّت جمع جميع اسماء و صفات و معرّف مقام مقدس حق به تمام شئون و تجلَّيات است . و به عبارت ديگر ، اين صحيفهء نورانيّه صورت « اسم اعظم » است ، چنانچه انسان كامل نيز صورت اسم اعظم است ، بلكه حقيقت اين دو در حضرت غيب يكى است ، و در عالم تفرقه از هم به حسب صورت متفرّق گردند ، ولى باز به حسب معنا از هم متفرّق نشوند . و اين يكى از معانى لن يفترقا حتّى يردا علىّ الحوض [1] مىباشد . و چنانچه حق تعالى بيدى الجلال و الجمال تخمير طينت آدم اول و انسان كامل فرموده ، بيدى الجمال و الجلال تنزيل كتاب طينت آدم و انسان كامل فرموده ، بيدى الجمال و الجلال تنزيل كتاب كامل و قرآن جامع فرموده . و شايد به همين جهت آن را « قرآن » نيز گويند ، چه كه مقام احديّت جمع وحدت و كثرت است . و از اين جهت ، اين كتاب قابل نسخ و انقطاع نيست ، زيرا كه اسم اعظم و مظاهر او ازلى و ابدى است و تمام شرايع دعوت به همين شريعت و ولايت محمّديّه است .
و شايد به همين نكته كه در انّا انزلنا گفته شد ، انّا عَرَضْنَا الامانَة 33 : 72 [1] نيز به صيغهء جمع ذكر شده ، زيرا كه امانت به حسب باطن حقيقت ولايت ، و به حسب ظاهر شريعت يا دين اسلام يا قرآن يا نماز است .
مطلب سوم در اجمالى از كيفيّت نزول قرآن است و اين از لطايف معارف الهيّه و از اسرار حقايق دينيّه است كه كم كسى مىتواند به شمّه اى از آن اطلاع پيدا كند به طريق علمى . و جز كمّل از اولياء ، كه اوّل آنها خود وجود مبارك رسول ختمى است و پس از آن به دستگيرى آن سرور ديگر از

[1] - ( احزاب - 72 ) . .
[1] - « كتاب خدا و عترت من از هم جدا نمىگردند تا در كنار حوض ( كوثر ) بر من وارد شوند . » قسمتى از حديث مشهور و متواتر « ثقلين » . اصول كافى ، ج 1 ، ص 299 ، « كتاب الحجّة » ، « باب ما فرض اللَّه و رسوله من الكون مع الائمة عليهم السلام » ، حديث 6 . و ج 4 ، ص 141 . « كتاب الايمان و الكفر ، « باب ادنى ما يكون به العبد مؤمنا » ، حديث 1 .