جهاد در راه خدا نمايد ، حق تعالى از او دستگيرى فرمايد و او را از ظلمات عالم طبيعت به يد غيبى نجات دهد ، و ارض مظلمهء قلب او را به نور جمال خود روشن فرمايد و او را مبدل به سموات روحيه فرمايد . و مَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَه فيها حُسْنا انّ الله غَفُورٌ شَكُور . 42 : 23 [1] فصل دوم در بعضى از آداب و اسرار تكبيرات اذان و اقامه است بدان كه چون اذان اعلام حضور قواى ظاهره و باطنهء نفس است در محضر ربوبيّت براى ثناى ذات مقدّس به حسب جميع اسماء و صفات و شئون و آيات زيرا كه نماز ، چنانچه اشاره به آن شد ، ثناى جامع است و مورد اين ثناء ذات مقدس است به حسب جلوه به اسم اعظم كه مقام احديّت جمع اسماء است در حضرت واحديت ، و مقام تجلَّى به جمع و تفريق و ظهور و بطون است در حضرات اعيان و اسماء عينيّه ، پس ، سالك در اول امر متوجه به كبرياى ذات مقدس شود به حسب اين شأن جامع ، پس ، اعلان عظمت و كبرياى آن را كند اوّلا به قواى ملكوتيّه و ملكيّهء مملكت خود ، و ثانيا به ملائكة اللَّه موكَّله به ملكوت قواى منتشره در مملكت نفس ، و ثالثا به موجودات عوالم غيب و شهادت ، و رابعا به ملائكة اللَّه موكَّله به ملكوت سموات و ارضين .
پس ، به حسب چهار تكبير ، كبرياى اسم اعظم را به جميع سكنهء عوالم غيب و شهادت مملكت داخلى و خارجى اعلان كند ، و اين خود ، اعلان عجز خود از قيام به ثناى ذات مقدس است و اعلام قصور خود از اقامهء نماز است ، و اين خود از امور شاملهء سلوك و آداب محيطهء ثنا و عبادت است كه در تمام احوال

[1] - « هر كس كار نيكى انجام دهد ما به نيكى كار او مىافزاييم ، همانا خدا بسيار آمرزنده و شكر گزارنده است . » ( شورى - 23 ) .