رفت ، مرزبان دشت ميشان با لشكريان خود به جنگ ايشان آمد و جنگ كردند مرزبان كشته شد و ايرانيان گريختند و عتبه بدون هيچ مانعى وارد دشت ميشان شد .
مردى را آنجا گماشت و خود به ابرقباد رفت و آنرا گشود و به جايگاه خود در بصره بازگشت و براى عمر نامه نوشت و باطلاع او رساند كه خداوند اين شهرها را براى او گشوده است نامه را با انس بن شيخ بن نعمان فرستاد و گروهى از قبايل به بصره كوچ كردند و شمار مردم در آن شهر بيشتر شد .
آنگاه عتبه از عمر اجازه گرفت كه پيش او بيايد و عمر اجازه داد ، عتبه مغيرة بن شعبه را به جانشينى خود گماشت و هنگامى كه مىخواست از بصره بيرون آيد خطبه اى طولانى براى مردم خواند و ضمن آن گفت به خدا پناه مىبرم از اينكه خود را بزرگ پندارم و در چشم مردم كوچك باشم ، من مىروم و نيرو و توانايى جز به خداوند نيست . پس از من فرماندهان را خواهيد آزمود و خواهيد دانست .
حسن بصرى مىگفته است چون عتبه اين سخن را گفت پس از او فرماندهان را آزموديم و او را از ايشان برتر يافتيم . [ 167 ] عمر هم همچنان مغيره را به فرماندارى و مرزبانى بصره گماشت و او با مسلمانان به دشت ميشان رفت ، مرزبان دشت به جنگ مغيره آمد و خداوند مسلمانان را پيروز فرمود و مغيره آن سرزمينها را با جنگ گشود و خبر فتح و پيروزى را براى عمر نوشت .
آنگاه داستان تهمت مغيره و كسانى كه او را متهم ساخته بودند پيش آمد . [ 168 ] و چون اين خبر به عمر بن خطاب رسيد به ابو موسى اشعرى دستور داد تا به بصره رود و براى اعرابى كه آنجا هستند زمين اختصاص دهد و هر قبيله را در محله اى مسكن دهد و مردم را وادار به خانه سازى كند و براى ايشان مسجد بزرگى

167 - با توجه بانكه تولد حسن بصرى در سال بيست و يكم هجرت است ( دائرة المعارف اسلام و الاعلام زركلى ) چگونه مىگويد چون عتبه اين سخن را گفت ، و حال آنكه درگذشت عتبه چهار سال پيش از تولد حسن است . ( م ) 168 - براى اطلاع بيشتر از رسوايى مغيرة بن شعبه كه دينورى آنرا نياورده است ، ر . ك ، نويرى نهاية الارب . ج 19 صفحات 48 / 345 و ترجمه آن به قلم اين بنده ، انتشارات امير كبير . ( م )