ابو الاسود دؤلى درباره حضرت امام زين العابدين علىّ بن الحسين عليهما السّلام گفته است:

بطورى كه در سابق گفتيم اسلام انواع تميمه و رقيه و سحر و نيرنگ، و بطور كلّى هر چيز را كه مشتمل بر توسّل جز بخداى يگانه باشد شرك شمرده و آن را تحريم كرده و تنها ادعيه و تعويذاتى را رخصت داده است كه از راه توحيد و خداپرستى منحرف نشده باشد و بدين سبب ائمّه و فقهاى اسلام اقسام عوذات و احراز را كه متضمّن آيات قرآنى و اسماء سبحانى باشد جايز و مباح شمرده‌اند.

در حديث ابن مسعود است كه «التّمائم و الرّقى و التّولة من الشّرك» [3] و در حديث ديگر است «من علّق تميمة فلا اتمّ اللّه له» [4] ابو ذويب هذلى در رثاء معروف گويد:

[1] - سيور: بضم سين و ياء جمع سير بمعنى خيط و رشته است.

[2] - مجمع البحرين.

[3] - لسان العرب و نهايه ابن اثير- توله بضمّ و كسر تاء و فتح واو از كلماتى است كه با رقيه و عزيمه و تميمه و همانند آن ترديف مى‌شود و آن را بسحر و نيرنگ و جادو و امثال آن تفسير كرده‌اند.

[4] - صحاح اللغه و نهايه ابن اثير و لسان العرب.

[5] - براى باقى اشعار و شرح آن رجوع شود بشرح حماسه ابى تمام.