در آن تعبيه شده مانند استخوان فك پايين، [1] هر عضوى كه چنين باشد بايد بناچار

غذاى بيشتر از نياز خود در آن وقت را اختيار نمايد تا اندك اندك به مشابهت با عضو تبديل نمايد.

فايده:

اعضاى نيرومند بدن (رئيس) مواد زايد خود را به سوى اعضاى ناتوان هم جوار خود، مى‌ريزند چنان كه قلب مواد زايد خود را به (غدد) زير بغل، و مغز به پشت گوش، و كبد به سوى كشاله ران تخليه مى‌نمايد. [2]

[1] بنا بر اين تغذيه استخوان توسط مخ (مغز استخوان) مى‌باشد.

[2] به اين مواضع كه مواد زايد اعضاى رئيسى بدن ريخته مى‌شود «مغابن» محل تجمع (غدد لنفاوى) اطلاق مى‌گردد.