آملى در شرح اين عبارت قانون مى گويد: «اگر كسى بگويد خون متصل به قلب اندك است و آن مقدارى است كه از كبد نفوذ مى كند تا به قلب متصل گردد در پاسخ مى گوييم: ان الدم جميعه يتصل بالقلب لكن بعضه بغير واسطة كالمذكور وبعضه بواسطة الشرايين فانها مصاحبة للأوردة وبينهما منافذ يستفيد دم الأوردة من حرارة القلب الموجودة فى الدم ...؛ همه خون به قلب متصل مى باشد، ليكن برخى بدون واسطه مانند آنچه ذكر شد (از كبد به قلب) و برخى به واسطه شريان ها با قلب مرتبط مى باشند، زيرا آنها با وريدها همراه مى باشند و بين آنها منفذهايى است كه خون وريدى از حرارت قلب موجود در خون شريانى، بهره‌مند مى گردد، دليل عينى بر اين ارتباطِ بين وريدها و شريان ها اين است كه هرگاه وريدى زده شود همه خون وريدى و شريانى از بدن تخليه مى گردد».

حكيم على بن عباس اهوازى در كتاب نفيس خود، [1] به همين استدلال براى ارتباط بين عروق در بدن استناد مى نمايد:

«وذاك أن العروق غير الضوارب فيها منافذ الى العروق الضواربى والدليل على ذلك أن العرق الضارب اذا انقطع استفرغ منه جميع الدم الذى فى العروق غير الضوارب. در وريدها منافذ ارتباط با شريان ها وجود دارد و دليل بر آن اين است كه هرگاه شريانى زده شود تمام خون وريدى نيز از بدن تخليه مى گردد».

شيخ الرئيس در بحث شريان سباتى به ارتباط شريان و وريد در مغز اشاره مى نمايد

و مى گويد:

«تلاقى فوهات شعبها التى قد تصغرت ثمة بفوهات الشعب العروق الوريدة النازلة» [2] يعنى: در آنجا دهانه شاخه‌هاى باريك شده شريانى با دهانه شاخه‌هاى رگ‌هاى وريدى پايين آمده به هم مى رسند.

[1] كامل الصناعة، ج 1، صفحه 139.

[2] قانون، چاپ بولاق، ص 60.