كمتر است، و گرمى مزاج جوانان از حيث مقدار كمتر، ولى از حيث كيفيت و شدت‌

بيشتر مى‌باشد.

توضيح آنچه وى مى‌گويد: تصور كنيد حرارت معينى (مانند: حرارت خورشيد) كه در مقدار يكسان است يا يك جسم گرم لطيف (مانند: آتش معينى) را كه در كميت و كيفيت يكسان است، آن گاه آن حرارت را يك بار در گوهرى‌تر و بسيار، مانند: آب، منتشر شود و بار ديگر در گوهرى خشك و كم، مانند: سنگ، پس از آن چنين مشاهده مى‌شود كه گرماى گوهر آبى، كميت بيشترى دارد و سوزش و كيفيت ملايم‌تر، ولى گرماى سنگ، كميت كمترى دارد و از سوزش و كيفيت بيشترى بر خوردار است.

بر همين اساس، وجود گرما در مزاج صبيان و جوانان را قياس كنيد، زيرا صبيان از نطفه بسيار گرم كه هنوز عوامل كاهش دهنده بر آن عارض نشده، متولد شده‌اند، لذا كودك در مسير بزرگ شدن و پيمودن مدارج رشد، در تلاش مى‌باشد، و هرگز در روند رشد، متوقف نشده چه رسد به بازگشت، ولى در جوان سبب افزاينده حرارت غريزى وجود ندارد و نيز علتى كه باعث كاهش و خاموشى حرارت شود، به وجود نيامده است، بلكه آن حرارت با رطوبتى اندك در كميت و كيفيت نگه دارى مى‌شود، تا وارد دوره انحطاط و كهولت گردد، البته اين رطوبت اندك در جوانان براى حفظ حرارت غريزى كافى مى‌باشد، ولى نسبت به زمان رشد در صبيان اندك است، گويا اين رطوبت (غريزى) در ابتدا به اندازه‌اى بوده كه هر دو جنبه يعنى حفظ حرارت غريزى و افزايش رشد را تأمين نمايد، ليكن در ادامه به اندازه‌اى كاهش مى‌يابد كه تنها يكى از آن دو جنبه را (حفظ حرارت غريزى)