وجود مؤنث‌هاى مجازى در زبان عربى است و در پاره اى از موارد اختلاف نظر در ارجاع ضماير مى باشد كه برخى از شارحان قانون مانند آملى در موارد حايز اهميت به آن اشاره نموده اند.

بطور كلى بايد گفت: دو نسخه تهران و بولاق مكمل يكديگر مى باشند، بدين‌

معنا كه يكى اشكالات فاحش ديگرى را مى زدايد و ديگرى اشكالات سطحى اين‌

را مى پوشاند.

بنا بر اين استفاده از هر دو نسخه براى تصحيح كتاب قانون و سپس ترجمه آن امرى اجتناب ناپذير مى باشد.