اين نسخه به علامت «ع» (عكسى) نموده شده است.

3- نسخه «ش»

نسخه كتابخانه ملى پاريس كه به خط نستعليق خوب، در پانزدهم ذى القعده 881 ه نوشته شده و پيشتر در مجموعه كتاب‌هاى خطى، متعلق به شارل شفر شرق‌شناس فرانسوى بوده و در منتخبات نثرى و نظمى فارسى گرد آورده او به چاپ رسيده است. اين نسخه به نشان «متمم فارسى 1415» در كتابخانه مذكور محفوظ است. (براى بقيه وصف اين نسخه، رش: فهرست نسخه‌هاى خطى فارسى، كتابخانه ملى پاريس، تأليف ادگار بلوشه، ج 4، ص 94، ش 2140) و عبارات آن تازه‌تر از نسخه ح و ع مى‌نمايد و از آن به علامت ش (شفر) ياد شده است. [1]

4- نسخه «گ»

نسخه خطى تاريخ گزيده كتابخانه ملى پاريس، مورخ به سال 943 به نشان «متمم فارسى 173» (رش: فهرست نسخه‌هاى خطى فارسى كتابخانه ملى پاريس، ج 1، ش 265).

سخنان «بوزر جمهر» در نسخه مذكور از پشت ورق 26 شروع‌

[1] . آنچه كاتب نسخه در پايان آن نوشته عينا بدون تصرف چنين است:

«تم الرسالة الموسوم به ظفرنامه و الحمد للّه رب العالمين تحريرا فى خامس عشر شهر ذى القعدة الحرام سنة احدى و ثمانين و ثمانمائه الهجريه كتبه الفقير الحقير الى اللّه الغنى شيخ نور الدين بن نظام السريرى عفى عنهما» بلوشه نسبت مذكور را النيريزى خوانده است.

غالب چاپ‌هاى ظفرنامه در سال‌هاى اخير، از روى نسخه چاپى شفر انجام يافته است.