عقيلى (س) كه اصلا همان روايت تاريخ گزيده را ضبط كرده و نسخه منقول در مجله ارمغان از جنگ كهنه (ج)، نام ظفرنامه ديده نمى‌شود، ولى در نسخه شفر (ش) و نسخه موجود در مجموعه كتاب‌هاى اهدايى آقاى مشكاة به دانشگاه تهران (م) و در نسخه كتابخانه ملى پاريس (125) [1] و نسخه جنگ خانوادگى آقاى دبيرسياقى‌ [2] (د) و به تقريب جميع نسخه‌هاى متأخر و جديد عنوان ظفرنامه ثبت شده است.

ظفر نامه‌ها

نام ظفرنامه كه به كتاب‌هاى مختلف داده شده، در موردهاى ذيل به نظر نگارنده رسيده است:

1- ظفر نامه مورد نظر.

2- ظفر نامه فارسى منظوم به بحر متقارب از حمد اللّه بن احمد پسر ابو بكر بن احمد بن نصر مستوفى قزوينى‌ [3] (متوفى به سال 750 ه.) كه در

[1] در اين نسخه كه بعد از بر قرارى و چاپ متن حاضر به نظر نگارنده رسيد عنوان «ظفر نامه نوشيروان عادل» ثبت شده است.

[2] در مقدمه اين نسخه كلمه ظفر كه شايد با عنوان ظفرنامه بى‌ارتباط نباشد در جمله «بر همه اعدا ظفر يابند ...» در خور توجه است. در مقدمه نسخه خطى مورخ به سال 1326 هجرى كه متعلق به آقاى مشكاة بوده و در نشريه دانشنامه كليشه شده نيز چنين آمده است:

«و چون آن را به كار دارم بر همه چيز ظفر و پيشرفت يابم ...» با مطالعه مقدمه‌هايى كه در نسخه‌هاى ظفرنامه ضبط شده معلوم مى‌شود كه صورت اصلى آن‌ها مورد دستكارى قرار گرفته است.

[3] رش: ادوارد برون، تاريخ ادبيات ايران، ترجمه على اصغر حكمت، ج 3 ص 117 و بعد؛ تقى‌زاده، گاه‌شمارى، ص 296؛ حاجى خليفه ج 2 س 1120؛ دكتر صفا، حماسه‌