مقدمه مصحّح‌

ظفرنامه نامى است كه در عصر اسلامى به مجموعه‌اى فارسى از سخنان منسوب به بزرگمهر حكيم داده‌اند. كيفيت تدوين اصل آن سخنان معلوم نيست و متن فارسى موجود به موجب روايتى نسبتا متأخر از ترجمه متن پهلوى سخنان آن حكيم پديد آمده است و ناقل آن از زبان پهلوى به فارسى بر حسب همان روايت كه معتبر و معتمد نمى‌نمايد ابن سيناست.

نام كتاب‌

نام مجموعه اندرزهاى مذكور در بعضى از نسخه‌ها چنان كه گذشت ظفرنامه ضبط شده، لكن به تحقيق معلوم نيست كه در دوره اسلامى از چه تاريخ اين نام، كه تركيبى عربى و فارسى است به اين مجموعه تعلّق گرفته و نام اصلى آن به درستى چه بوده است.

احتمال آن كه نام اصلى كتاب در پهلوى «پيروزى‌نامك» بوده و به ظفرنامه ترجمه شده باشد مؤيدى ندارد [1] و مقبول نتواند بود.

[1] پيروزنامه نيز كه در مجمل التواريخ و القصص (ص 66 و 70 و 79 و 80 نيز ر ش:

هزاره فردوسى ص 51 ح 7) نامش آمده و از مأخذهاى آن كتاب به شمار مى‌آيد و ممكن است كتابى قديم بوده باشد، در تاريخ بوده است و موضوعا با ظفر نامه منظور فرق دارد، به علاوه ترجمه پيروزنامه، مظفرنامه مى‌شود نه ظفرنامه.