قصيده‌[1]از بهترين اشعار،انتخاب نموده و آنها را با آب طلا بر روى پارچهء كتانى نوشته و به ديوار كعبه آويخته بودند،به همين مناسبت قصايد برگزيده را«مذهبه»(طلايى)مى‌ناميدند.[2]
(1)-شعر و ادب در نزد مردان و زنان عرب،اهميت بسزايى داشت.تمام آنان به شعر و خطابه و استماع كلمات بليغ علاقهء مفرطى از خود نشان مى‌دادند و«نابغهء ذبيانى»يگانه قاضى و داور آنان در شعر بود.او به هنگام حج به بازار«عكاظ»[3]مى‌آمد.براى او خيمهء سرخ رنگى از چرم مى‌زدند و شعراى عرب از نقاط مختلف عربستان در آن نقطه گرد مى‌آمدند و اشعار خود را كه در طول سال گفته بودند بر او عرضه مى‌داشتند تا او دربارهء آنها داورى نمايد.[4]