احكام حنوط
(مسأله 591 ) - بعد از غسل واجب است ميت را حنوط كنند، يعنى به پيشانى و كف دستها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او كافور بمالند. و مستحب است به سر بينى ميت هم كافور بمالند، و بايد كافور، ساييده و تازه باشد و اگر به واسط كهنه بودن، عطر او از بين رفته باشد كافى نيست.
(مسأله 592 ) - احتياط واجب آن است كه اول كافور را به پيشانى ميت بمالند. ولى در جاهاى ديگر ترتيب لازم نيست.
(مسأله 593 ) - بهتر آن است كه ميت را پيش از كفن كردن، حنوط نمايند اگرچه در بين كفن كردن و بعد از آن هم حبوط نمايد مانعى ندارد.
(مسأله 594 ) - كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است، اگر بميرد حنوط كردن او جايز نيست، مگر در احرام حج بعد از تمام كردن سعى بميرد.
(مسأله 595 ) - زنى كه شوهر او مرده و هنوز عده‌اش تمام نشده، اگرچه حرام است خود را خوشبو كند، ولى چنان‌چه بميرد حنوط او واجب است.
(مسأله 596 ) - احتياط واجب آن است كه، ميت را با مشك و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو نكنند، و نيز اينها را با كافور مخلوط نمايند.
(مسأله 597 ) - مستحب است، قدرى تربت حضرت سيدالشهدا را عليه‌السلام با كافور مخلوط كنند، ولى بايد از آن كافور به‌جاهايى كه بى‌احترامى مى‌شود، نرسانند. و نيز بايد تربت به قدرى زياد نباشد، كه وقتى با كافور مخلوط شد آن را كافور نگويند.
(مسأله 598 ) - اگر كافور پيدا نشود، يا فقط به اندازة غسل باشد، حنوط لازم نيست، و چنان‌چه از غسل زياد بيايد ولى به همة هفت عضو نرسد، بنابر احتياط بايد اول پيشانى و اگر زياد آمد به‌جاهاى ديگر بمالند.
(مسأله 599 ) - مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر همراه ميت بگذارند.