غسل ارتماسى
(مسأله 373) - در غسل ارتماسى بايد در يك آن آب تمام بدن را فرا بگيرد، پس اگر به نيت غسل ارتماسى در آب فرو رود، چنان‌چه پاى او روى زمين باشد بايد از زمين بلند كند.
(مسأله 374) - در غسل ارتماسى بنابر احتياط واجب بايد موقعى نيت كند كه مقدارى از بدن بيرون آب باشد.
(مسأله 375) - اگر بعد از غسل ارتماسى بفهمد كه به مقدارى از بدن آب نرسيده، جاى آن را بداند يا نداند، بايد دوباره غسل كند.
(مسأله 376) - اگر براى غسل ترتيبى وقت ندارد، و براى ارتماسى وقت دارد، بايد غسل ارتماسى كند.
(مسأله 377) - كسى كه روزه‌اى گرفته كه واجب معين است، يا براى حج يا عمره احرام بسته، نمى‌تواند غسل ارتماسى كند. ولى اگر از روى فراموشى غسل ارتماسى كند صحيح است.

احكام غسل كردن
(مسأله 378) - در غسل ارتماسى يا ترتيبى پاك بودن تمام بدن پيش از غسل لازم نيست، بلكه اگر به فرورفتن در آب يا ريختن آب به قصد غسل، بدن پاك شود غسل محقق مى‌شود.
)
مسأله 379) - كسى كه از حرام جنب شده با آب گرم غسل كند اگرچه عرق مى‌كند غسل او صحيح است و احتياط مستحب آن است كه با آب سرد غسل كند. )
مسأله 380) - اگر در غسل به اندازة سر موئى از بدن نشسته بماند، غسل باطل است. ولى شستن مثل توى گوش و بينى، و هر چه از باطن شمرده مى‌شود، واجب نيست. (مسأله 381) - جائى را كه شك دارد از ظاهر بدن است يا از باطن آن، چنان‌چه قبلاً از ظاهر بوده بايد بشويد والا واجب نيست.
(مسأله 382) - اگر سوراخ جاى گوشواره و مانند آن به قدرى گشاد باشد كه داخل آن از ظاهر شمرده شود، بايد آن را شست وگرنه شستن آن لازم نيست.
(مسأله 383) - چيزى را كه مانع رسيدن آب به بدن است، بايد برطرف كند و اگر پيش از آن كه يقين كند برطرف شده غسل نمايد غسل او باطل است.
(مسأله 384) - اگر موقع غسل شك كند، چيزى كه مانع از رسيدن آب باشد، در بدن او هست يا نه، بايد وارسى كند تا مطمئن شود كه مانعى نيست.