(مسأله‌317) - كسى كه بول يا غائط پى در پى از او خارج مى‌شود، بعد از وضو گرفتن جائز است كه نوشتة قرآن را مس نمايد، اگرچه در غير حال نماز باشد.
(مسأله‌318) - كسى كه بول او قطره قطره مى ريزد، بايد براى نماز به وسيلة كيسه‌اى كه‌در آن پنبه يا چيز ديگرى است كه از رسيدن بول به‌جاهاى ديگر جلوگيرى مى‌كند، خود را حفظ نمايد. و احتياط واجب آن است كه پيش از هر نماز مخرج بول را كه نجس شده آب بكشد، و نيز كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط خوددارى كند،چنانچه ممكن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به‌جاهاى ديگر جلوگيرى نمايد. و احتياط واجب آن است كه اگر مشقت ندارد، براى هر نماز مخرج غائط را آب بكشد.
(مسأله‌319) - كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، در صورتى كه ممكن باشد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد بهتر آن است كه جلوگيرى نمايد، اگرچه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود خود را معالجه نمايد.
(مسأله‌320) - كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند، بعد از آن كه مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهائى را كه در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد. ولى اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، بايد نمازى را كه در آن وقت خوانده دوباره بخواند.
(مسأله‌321) - اگر كسى مرضى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفة كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كنند عمل نمايد.