احكام نذر و عهد
(مسألة 2649 ) - نذر آن است كه انسان بر خود واجب كند كه كار خيرى را براى خدا به‌جا آورد، يا كارى را كه نكردن آن بهتر است براى خدا ترك نمايد.
(مسألة 2650 ) - در نذر بايد صيغه خوانده شود و لازم نيست آن را به عربى بخوانند، پس اگر بگويد چنان‌چه مريض من خوب شود، براى خدا بر من است كه ده تومان به فقير بدهم نذر او صحيح است.
(مسألة 2651 ) - نذر كننده بايد مكلف و عاقل باشد و به اختيار و قصد خود نذر كند، بنابراين نذر كردن كسى كه او را مجبور كرده‌اند، يا به واسط عصبانى شدن بى‌اختيار نذر كرده، صحيح نيست.
(مسألة 2652 ) - شخص مفلس و آدم سفيه (كسى كه مال خود را در كارهاى بيهوده مصرف مى‌كند) اگر مثلاً نذر كند چيزى به فقير مى‌دهد صحيح نيست.
(مسألة 2653 ) - اگر شوهر از نذر كردن زن جلوگيرى نمايد، زن نمى‌تواند درصورتى كه وفا به نذرش منافى با حق شوهر باشد نذر كند بلكه بدون اذن شوهر در اين صورت نذر منعقد نمى‌شود.
(مسألة 2654 ) - اگر زن با اجازه شوهر نذر كند، شوهرش نمى‌تواند نذر او را به هم بزند، يا او را از عمل كردن به نذر جلوگيرى نمايد مگر در ظرف عمل وفا به نذر منافى با حق شوهر باشد كه در اين صورت بعيد نيست بتواند به هم بزند.
(مسألة 2655 ) - اگر فرزند بدون اجازه پدر يا با اجازة او نذر كند، بايد به آن نذر عمل نمايد. ولى اگر پدر يا مادر از عملى كه نذر كرده منعش كنند ظاهر اين است كه نذرش منحل است.
(مسألة 2656 ) - انسان كارى را مى‌تواند نذر كند كه انجام آن برايش ممكن باشد، بنابراين كسى كه نمى‌تواند پياده كربلا برود، اگر نذر كند كه پياده برود نذر او صحيح نيست.
(مسألة 2657 ) - اگر نذر كند كه كار حرام يا مكروهى را انجام دهد، يا كار واجب يا مستحب را ترك كند، نذر او صحيح نيست.
(مسألة 2658 ) - اگر نذر كند كه كار مباحى را انجام دهد يا ترك نمايد، چنان‌چه به‌جا آوردن آن و تركش از هر جهت مساوى باشد، نذر او صحيح نيست، و اگر انجام آن از جهتى بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر كند، مثلاً نذر كند غذايى را بخورد كه براى عبادت قوت بگيرد، نذر او صحيح است، و نيز اگر ترك آن از جهتى بهتر باشد، و انسان براى همان جهت نذر كند كه آن را ترك نمايد، مثلاً براى اين كه دود مضر است، نذر كند كه آن را استعمال نكند، نذر او صحيح مى‌باشد.
(مسألة 2659 ) - اگر نذر كند نماز واجب خود را در جايى بخواند كه بخودى خود ثواب نماز در آنجا زياد نيست، مثلاً نذر كند نماز را در اطاق بخواند، چنان‌چه نماز خواندن در آنجا از جهتى بهتر باشد مثلاً به واسط اين كه خلوت است انسان حضور قلب پيدا مى‌كند، نذر او صحيح است.