چيزهايى در كشتن حيوانات مكروه است
(مسألة 2609 ) - چند چيز در كشتن حيوانات مكروه است:
« اول »: پيش از بيرون آمدن روح، پوست حيوان را بكنند.
« دوم »: در جايى حيوان را بكشند كه حيوان ديگر آن را ببيند.
« سوم »: در شب يا پيش از ظهر روز جمعه سر حيوان را ببرند، ولى در صورت احتياج عيبى ندارد.
« چهارم »: خود انسآنچهارپايى را كه پرورش داده است بكشد.

احكام شكار كردن با اسلحه
(مسألة 2610 ) - اگر حيوان حلال‌گوشت وحشى را با اسلحه شكار كنند و بميرد، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
« اول »: آن كه اسلح شكار مثل كارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه به واسط تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند. و اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شكار كنند، پاك نمى‌شود و خوردن آن هم حرام است. و اگر حيوانى را با تفنگ شكار كنند، چنان‌چه گلوله آن تيز باشد كه در بدن حيوان فرو رود و آن را پاره كند، پاك و حلال است. و اگر گلوله تيز نباشد بلكه با فشار در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بكشد، يا به واسط حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد، پاك و حلال بودنش اشكال دارد.
« دوم »: كسى كه شكار مى‌كند بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد كه خوب و بد را بفهمد، و اگر كافر يا كسى كه در حكم كافر است- مانند غلات، خوارج و نواصب، حيوانى را شكار نمايد، آن شكار حلال نيست.
« سوم »: اسلحه را براى شكار كردن حيوان به كار برد. و اگر مثلاً جايى را نشان كند و اتفاقاً حيوانى را بكشد، آن حيوان پاك نيست و خوردن آن هم حرام است.
« چهارم »: در وقت بكار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنان‌چه عمداً نام خدا را نبرد، شكار حلال نمى‌شود. ولى اگر فراموش كند، اشكال ندارد.
« پنجم »: وقتى به حيوان برسد كه مرده باشد، يا اگر زنده است، به انداز سر بريدن آن وقت نباشد. و چنان‌چه به انداز سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد، حرام است.
(مسألة 2611 ) - اگر دو نفر حيوانى را شكار كنند، و يكى از آنان مسلمان و ديگرى كافر باشد يا يكى از آن دو، نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نام خدا را نبرد، آن حيوان حلال نيست.
(مسألة 2612 ) - اگر بعد از آن كه حيوانى را تير زدند، مثلاً در آب بيفتد و انسان بداند كه حيوان به واسط تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست. بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط براى تير بوده يا نه، حلال نمى‌باشد.