احكام كفالت
(مسألة 2331 ) - كفالت آن است كه انسان متعهد شود كه هر وقت طلبكار بدهكار را خواست، به‌دست او بدهد و به كسى كه اين طور متعهد مى‌شود كفيل مى‌گويند.
(مسألة 2332 ) - كفالت در صورتى صحيح است كه كفيل به هر لفظى اگرچه عربى نباشد يا به عملى به طلبكار بفهماند كه من متعهدم هر وقت بدهكار خود را بخواهى به‌دست تو بدهم و طلبكار هم قبول نمايد.
(مسألة 2333 ) - كفيل بايد مكلف و عاقل باشد و سفيه و مفلس نباشد و او را در كفالت مجبور نكرده باشند و بتواند كسى را كه كفيل او شده حاضر نمايد.
(مسألة 2334 ) - يكى از پنج چيز، كفالت را به هم مى‌زند: « اول »: كفيل، بدهكار را به‌دست طلبكار بدهد. « دوم »: طلب طلبكار داده شود. « سوم »: طلبكار از طلب خود بگذرد. « چهارم »: بدهكار بميرد. « پنجم »: طلبكار كفيل را از كفالت آزاد كند.
(مسألة 2335 ) - اگر كسى به زور بدهكار را از دست طلبكار رها كند، چنان‌چه طلبكار دسترسى به او نداشته باشد، كسى كه بدهكار را رها كرده، بايد او را بدست طلبكار بدهد.