(مسألة 1989 ) - فقير نمى‌تواند زكات را به كمتر از مقدار آن صلح كند يا چيزى را گران‌تر از قيمت آن بابت زكات قبول نمايد، يا زكات را از مالك بگيرد و به او ببخشد. ولى كسى كه زكات زيادى بدهكار است و فقير شده و نمى‌تواند زكات را بدهد چنان‌چه توبه كند، فقير مى‌تواند زكات را از او بگيرد و به او ببخشد.
(مسألة 1990 ) - انسان مى‌تواند از زكات قرآن يا كتاب دينى يا كتاب دعا بخرد و وقف نمايد، اگرچه بر اولاد خود و بر كسانى وقف كند كه خرج آنان بر او واجب است. و نيز مى‌تواند توليت وقف را براى خود يا اولاد خود قرار دهد.
(مسألة 1991 ) - انسان نمى‌تواند از زكات ملك بخرد و بر اولاد خود يا بر كسانى كه مخارج آنان بر او واجب است وقف نمايد كه عايدى آن را به مصرف مخارج خود برسانند.
(مسألة 1992 ) - انسان مى‌تواند براى رفتن به حج و زيارت و مانند اينها از سهم سبيل الله زكات بگيرد، اگرچه فقير نباشد يا به مقدار خرج سالش زكات گرفته باشد.
(مسألة 1993 ) - اگر مالك فقيرى را وكيل كند، كه زكات مال او را بدهد، چنان‌چه آن فقير يقين نداشته باشد كه قصد مالك اين بوده كه خود آن فقير از زكات برندارد، مى‌تواند به مقدارى كه به ديگران مى‌دهد براى خودش نيز بردارد.
(مسألة 1994 ) - اگر فقير شتر و گاو و گوسفند و طلا و نقره را بابت زكات بگيرد، چنان‌چه شرطهايى كه براى واجب شدن زكات گفته شد در آن‌ها جمع شود، بايد زكات آن‌ها را بدهد.
(مسألة 1995 ) - اگر دو نفر در مالى كه زكات آن واجب شده با هم شريك باشند و يكى از آنان زكات قسمت خود را بدهد و بعد مال را تقسيم كنند چنان‌چه بداند شريكش زكات سهم خود را نداده و بعداً نيز نمى‌دهد تصرف او در سهم خودش هم اشكال دارد مگر زكات شريك را تبرعاً با اذن او و در صورت امتناع با اذن حاكم بدهد.
(مسألة 1996 ) - كسى كه خمس يا زكات بدهكار است و كفاره و نذر و مانند اينها هم بر او واجب است و قرض هم دارد چنان‌چه نتواند هم آن‌ها را بدهد اگر مالى كه خمس يا زكات آن واجب شده از بين نرفته باشد بايد خمس و زكات را بدهد و اگر از بين رفته باشد مى‌تواند خمس يا زكات را بدهد يا كفاره و نذر و قرض و مانند اينها را ادا نمايد.