(مسألة1727 ) - مسافر مى‌تواند براى خواستن حاجت سه روز در مدين طيبه روز مستحبى بگيرد. و احوط اين است كه آن سه روز روزهاى چهارشنبه و پنج شنبه و جمعه باشد.
(مسألة1728 ) - كسى كه نمى‌داند روز مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد و در بين روز مسأله را بفهمد، روزه‌اش باطل مى‌شود، و اگر تا مغرب نفهمد، روزه‌اش صحيح است.
(مسألة1729 ) - اگر فراموش كند كه مسافر است، يا فراموش كند كه روز مسافر باطل مى‌باشد و در سفر روزه بگيرد، روز او باطل است.
(مسألة1730 ) - اگر روزه‌دار بعد از ظهر مسافرت نمايد، بايد روز خود را تمام كند. و اگر پيش از ظهر مسافرت كند، وقتى به حد ترخص برسد، درصورتى كه از شب نيت سفر داشته باشد روزه‌اش باطل مى‌شود، والا بنابر احتياط واجب روزه را تمام و بعداً قضا كند، و اگر پيش از رسيدن به حد ترخص روزه را باطل كند كفاره بر او واجب است.
(مسألة1731 ) - اگر مسافر در ماه رمضآنچه آنكه قبل از فجر در سفر بوده و چه آنكه روزه بوده و سفر نمايد چنان‌چه پيش از ظهر به وطنش برسد يا به جائى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، چنان‌چه كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام نداده، بايد آن روز روزه بگيرد، و اگر انجام داده روز آن روز بر او واجب نيست.
(مسألة1732 ) - اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد، يا به‌جايى برسد كه مى‌خواهد ده روز در آنجا بماند، نبايد آن روز را روزه بگيرد.
(مسألة1733 ) - مسافر و كسى كه از روزه گرفتن عذر دارد، مكروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن و آشاميدن كاملاً خود را سير كند.

كسانى كه روزه بر آن‌ها واجب نيست
(مسألة1734 ) - كسى كه به واسط پيرى نمى‌تواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام- گندم يا جو يا نان و مانند اينها -به فقير بدهد.
(مسألة1735 ) - كسى كه به واسط پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، احتياط مستحب آن است كه قضاى روزهايى را كه نگرفته است به‌جا آورد.
(مسألة1736 ) - اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى‌شود و نمى‌تواند تشنگى را تحمل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد. و احتياط مستحب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است آب نياشامد، و چنان‌چه بعد بتواند روزه بگيرد، بنابر احتياط روزه‌هايى را كه نگرفته قضا نمايد.
(مسألة1737 ) - زنى كه زاييدن او نزديك است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست، و بايد براى هر روز يك مد طعام، به فقير بدهد. و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست. و بنابر احتياط مستحب