(مسألة1593 )- جماع روزه را باطل مى‌كند، اگرچه به مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.
(مسألة1594 )- اگر كمتر از مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، روزه باطل نمى‌شود.
(مسألة1595 )- اگر عمدا جماع نمايد و شك كند كه به انداز ختنه‌گاه داخل شده يا نه، روزه او باطل است. و لازم است قضا نمايد ، ولى كفاره واجب نيست.
(مسألة1596 )- اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد، يا او را به جماع مجبور نمايند، به نحوى كه از اختيار او خارج شود، روزه او باطل نمى‌شود. ولى چنان‌چه در بين جماع يادش بيايد يا جبر او برداشته شود، بايد فوراً از حال جماع خارج شود، و اگر خارج نشود، روزه او باطل است.
3 استمناء (مسألة1597 )- اگر روزه‌دار استمنا كن(معناى استمنا در مسأله 1581 گذشت)، روزه‌اش باطل مى‌شود.
(مسألة1598 )- اگر بى‌اختيار منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل نيست.
(مسألة1599 )- هرگاه روزه‌دار بداند كه اگر در روز بخوابد، محتلم مى‌شود، يعنى در خواب منى از او بيرون مى‌آيد، جايز است بخوابد هر چند به سبب نخوابيدن بزحمت نيفتد، و اگر محتلم شود، روزه‌اش باطل نمى‌شود.
(مسألة1600 )- اگر روزه‌دار در حال بيرون آمدن منى از خواب بيدار شود، واجب نيست از بيرون آمدن آن جلوگيرى كند.
(مسألة1601 )- روزه‌دارى كه محتلم شده، مى‌تواند بول كند اگرچه به واسط بول كردن باقيمانده منى از مجرى بيرون مى‌آيد.
(مسألة1602 )- روزه‌دارى كه محتلم شده، اگر بداند منى در مجرى مانده و در صورتى كه پيش از غسل بول نكند بعد از غسل منى از او بيرون مى‌آيد، بنابر احتياط واجب بايد پيش از غسل بول كند.
(مسألة1603 )- كشى كه به قصد بيرون آمدن منى بازى و شوخى كند، اگرچه منى از او بيرون نيايد، بايد روزه را تمام كند و قضا هم بنمايد.
(مسألة1604 )- اگر روزه‌دار بدون قصد بيرون آمدن منى مثلاً با زن خود بازى و شوخى كند، چنان‌چه اطمينان دارد كه منى از او خارج نمى‌شود، اگرچه اتفاقا منى بيرون آيد، روزه او صحيح است. ولى اگر اطمينان ندارد،درصورتى كه منى از او بيرون آيد، روزه‌اش باطل است.