(مسألة 939 ) اذان و اقامه نماز جماعت را بايد مرد بگويد، ولى در جماعت زنان اگر زن اذان و اقامه بگويد، كافى است.
(مسألة 940 ) اقامه بايد بعد از اذان گفته شود، و نيز در اقامه معتبر است كه در حال ايستادن و طهارت از حدث «با وضوء يا غسل يا تيمم»باشد.
(مسألة 941 ) اگر كلمات اذان و اقامه را بدون ترتيب بگويد، مثلاً "حى على الفلاح" را پيش از "حى على الصلاة" بگويد، بايد از جايى كه ترتيب به هم خورده دوباره بگويد.
(مسألة 942 ) بايد بين اذان و اقامه فاصله ندهد. و اگر بين آن‌ها به قدرى فاصله دهد، كه اذانى را كه گفته اذان اين اقامه حساب نشود، مستحب است دوباره اذان را بگويد. و نيز اگر بين اذان و اقامه و نماز به قدرى فاصله دهد كه اذان و اقامه آن نماز حساب نشود، مستحب است دوباره براى آن نماز اذان و اقامه بگويد.
(مسألة 943 ) اذان و اقامه بايد به عربى صحيح گفته شود، پس اگر به عربى غلط بگويد يا به‌جاى حرفى حرف ديگر بگويد، يا مثلاً ترجمه آن را به فارسى بگويد، صحيح نيست.
(مسألة 944 ) اذان و اقامه بايد بعد از داخل شدن وقت نماز گفته شود. و اگر عمداً يا از روى فراموشى پيش از وقت بگويد، باطل است.
(مسألة 945 ) اگر پيش از گفتن اقامه شك كند كه اذان گفته يا نه، بايد اذان را بگويد، ولى اگر مشغول اقامه شود و شك كند كه اذان گفته يا نه، گفتن اذان لازم نيست.
(مسألة 946 ) اگر در بين اذان يا اقامه پيش از آن كه قسمتى را بگويد شك كند كه قسمت پيش از آن را گفته يا نه، بايد قسمتى را كه در گفتن آن شك كرده بگويد، ولى اگر در حال گفتن قسمتى از اذان يا اقامه شك كند كه آنچه پيش از آن است گفته يا نه، گفتن آن لازم نيست.
(مسألة 947 ) مستحب است انسان در موقع اذان گفتن رو به قبله بايستد، و با وضو يا غسل باشد، و دستها را به گوش بگذارد، و صدا را بلند نمايد و بكشد، و بين جمله‌هاى اذان كمى فاصله دهد و بين آن‌ها حرف نزند.
(مسألة 948 ) مستحب است بدن انسان در موقع گفتن اقامه آرام باشد و آن را از اذان آهسته‌تر بگويد، و جمله‌هاى آن را به هم نچسباند. ولى به اندازاى كه بين جمله‌هاى اذان فاصله مى‌دهد، بين جمله‌هاى اقامه فاصله ندهد.
(مسألة 949 ) مستحب است بين اذان و اقامه يك قدم بردارد، يا قدرى بنشيند، يا سجده كند، يا ذكر بگويد، يا دعا بخواند، يا قدرى ساكت باشد، يا حرفى بزند، يا دو ركعت نماز بخواند، ولى حرف زدن بين اذان و اقامه نماز صبح نماز خواندن بين اذان و اقامه نماز مغرب مستحب نيست.
(مسألة 950 ) مستحب است كسى را كه براى گفتن اذان معين مى‌كنند، عادل و وقت‌شناس و صدايش بلند باشد، و اذان را در جاى بلند بگويد.