(مسأله‌789 ) - نماز مستحبى را مى‌شود در حال راه رفتن و سوارى خواند و اگر انسان در اين دو حال نماز مستحبى بخواند، لازم نيست رو به قبله باشد.
(مسأله‌790 ) - كسى كه مى‌خواهد نماز بخواند، بايد براى پيدا كردن قبله كوشش نمايد، تا يقين يا چيزى كه در حكم يقين است پيدا كند كه قبله كدام طرف است، و اگر نتواند بايد به گمانى كه از محراب مسجد مسلمانان يا قبرهاى آنان يا از راههاى ديگر پيدا مى‌شود، عمل نمايد، حتى اگر از گفته فاسق يا كافرى كه به واسط قواعد علمى قبله را مى‌شناسد گمان به قبله پيدا كند، كافيست.
(مسأله‌791 ) - كسى كه گمان به قبله دارد، اگر بتواند گمان قويترى پيدا كند نمى‌تواند به گمان خود عمل نمايد. مثلاً اگر ميهمان از گفته صاحب خانه گمان به قبله پيدا كند، ولى بتواند از راه ديگر گمان قويترى پيدا كند. نبايد به حرف او عمل نمايد.
(مسأله‌792 ) - اگر براى پيدا كردن قبله وسيله‌اى ندارد، يا با اين كه كوشش كرده، گمانش به طرفى نمى‌رود،نماز خواندن به يك طرف كافى است،و احتياط مستحب آن است كه چنان‌چه وقت نماز وسعت دارد بايد چهار نماز به چهار طرف بخواند.
(مسأله‌793 ) - اگر يقين يا گمان كند كه قبله در يكى از دو طرف است، بايد به هر دو طرف نماز بخواند.
(مسأله‌794 ) - كسى كه بخواهد به چند طرف نماز بخواند، اگر بخواهد دو نماز بخواند كه مثل نماز ظهر و عصر بايد يكى بعد از ديگرى خوانده شود، احتياط مستحب آن است كه نماز اول را به هر چند طرف كه بخواند بعد نماز دوم را شروع كند.
(مسأله‌795 ) - كسى كه يقين به قبله ندارد، اگر بخواهد غير از نماز كارى كند كه بايدرو به قبله انجام داد، مثلاً بخواهد سر حيوانى را ببرد، بايد به گمان عمل نمايد. واگر گمان ممكن نيست، به هر طرف كه انجام دهد، صحيح است.