چنانچه به ركوع ركعت چهارم نرفته است، بايد نيت را به نماز مغرب برگرداند، و نماز را تمام كند و بعد نماز عشا را بخواند، و اگر به ركوع ركعت چهارم رفته است بايد نماز را به هم زند و بعد از خواندن نماز مغرب نماز عشاء را به‌جا آورد.
(مسأله‌747 ) - آخر وقت نماز عشا نصف شب است. و شب از اول غروب تا اول آفتاب.
(مسأله‌748 ) - اگر از روى معصيت يا به واسط عذرى نماز مغرب يا عشا را تا نصف شب نخواند، بنابر احتياط واجب بايد تا قبل از اذان صبح بدون اين كه نيت ادا و قضا كند، آن نماز را به‌جا آورد.

وقت نماز صبح
(مسأله‌749 ) - نزديك اذان صبح از طرف مشرق، سفيده‌اى رو به بالا حركت مى‌كند كه آن را فجر اول گويند، موقعى كه آن سفيده پهن شد، فجر دوم و اول وقت نماز صبح است. و آخر وقت نماز صبح، موقعى است كه آفتاب بيرون مى‌آيد.

احكام وقت نماز
(مسأله‌750 ) - موقعى انسان مى‌تواند مشغول نماز شود: كه يقين كند وقت داخل شده است، يا دو مرد عادل به داخل شدن وقت خبر دهند.بلكه باذان شخصى كه وقت‌شناس و مورد اطمينان باشد يا به خبر دادن او به دخول وقت نيز مى‌توان اكتفا نمود.
(مسأله‌751 ) - اگر به واسط ابر يا غبار ، نتواند در اول وقت نماز به داخل شدن وقت يقين كند، چنان‌چه گمان داشته باشد كه وقت داخل شده،مى‌تواند مشغول نماز شود، ولى در چيزهايى كه نسبت به شناختن وقت مانع شخصى باشد مثل نابينائى و در زندان بودن، احتياط واجب آن است كه نماز را تأخير بيندازد تا يقين يا اطمينان كند كه وقت داخل شده‌است.
(مسأله‌752 ) - اگر به يكى از راه‌هاى زمان گذشته براى انسان ثابت شود كه وقت نماز شده و مشغول نماز شود، و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است. و همچنين است اگر بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را پيش از وقت خوانده. و بنابر احتياط اگر در بين نماز بفهمد وقت داخل شده يا بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده بود نماز را اعاده نمايد.
(مسأله‌753 ) - اگر انسان ملتفت نباشد كه بايد با يقين به داخل شدن وقت، مشغول نماز شود، چنان‌چه بعد از نماز بفهمد كه تمام نماز را در وقت خوانده، نماز او صحيح است، و اگر بفهمد نماز را پيش از وقت خوانده يا نفهمد كه در وقت خوانده يا پيش از وقت، نمازش باطل است، بلكه اگر بعد از نماز بفهمد كه در بين نماز وقت داخل شده است. بايد دوباره آن نماز را بخواند.
(مسأله‌754 ) - اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود، و در بين نماز شك كند كه وقت داخل شده يا نه، نماز او باطل است. ولى اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت داخل شده، و شك كند كه آنچه از نماز خوانده در وقت