براى اينكه او را دوست بداريم و او نيز به ما محبّت ورزد، وبراى اينكه به مقام رضا نائل شويم واو نيز از ما راضى شود... بر ماست كه تمام بتها و در رأس آنها بت خودخواهى را نابود سازيم. همگى از نسل آدم هستيم و آدم نيز از خاك است. و مادامى كه ذرّات خاك بر يكديگر برترى ندارد بشر نيز بر يكديگر برترى ندارد مگر به تقوى همانگونه كه خداوند مى‌فرمايد:

(يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِن ذَكَرٍ وَأُنثَى‌ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوباً وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ) [1].

«هان اى مردم همانا ما شما را از يك مرد و يك زن آفريده‌ايم و شما را به هيأت اقوام و قبايلى درآورده‌ايم تا با يكديگر انس و آشنايى يابيد، بى‌گمان گرامى‌ترين شما در نزد خداوند پرهيزكارترين شماست، خداوند داناى آگاه است.»

و بر همين اساس است كه نبايد به اصل و نسب خود افتخار كنيم.

چون نسب ما بدون عمل صالح هيچ كمكى به ما نخواهد كرد. به عنوان مثال قرابت و نزديكى پسر حضرت نوح به وى براى او چاره ساز نبود، و او را از غرق شدن نجات نداد چون او همانگونه كه قرآن كريم براى ما بيان مى‌كند به خدا ايمان نداشت.

(وَنَادَى‌ نُوحٌ رَبَّهُ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ابْنِي مِنْ أَهْلِي وَإِنَّ وَعْدَكَ الْحَقُّ وَأَنتَ أَحْكَمُ الْحَاكِمِينَ* قَالَ يَانُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ‌...) [2].

«و نوح پروردگارش را ندا داد و گفت پروردگارا! پسرم از خانواده‌