مسلم عليه السلام برادران و خويشاوندان زيادى داشت كه به آنان توصيه نمود كه از امام و پسر عمويش امام حسين حمايت كنند.

هنگاميكه مسلم را بر فراز كاخ آوردند، وى به سرنوشت خانواده خود نمى‌انديشيد و سفارشى نيز در مورد آنان نداشت، بلكه به عمر بن سعد (كه تنها عضو خاندان بنى‌هاشم بود كه جذب بنى‌اميه شده بود و ابولهب دوم در تاريخ بنى‌هاشم به‌شمار مى‌آمد) سه سفارش كرد و گفت:

- بدهى خود را كه بالغ بر هفتصد درهم است پس از فروش جنگ افزارهايش، بپردازد.

- جسد او را دفن كند.

- و از همه مهمتر سرنوشت او را به امام حسين عليه السلام خبر دهد.

ابن زياد، بكير بن حمران را مأمور قتل مسلم عليه السلام نمود. زيرا ابن حمران در جنگ ضربات غيركشنده‌اى از مسلم دريافت كرد، پس خشم و كينه زيادى عليه مسلم در دل داشت.

در راه رسيدن بر فراز كاخ، مسلم عليه السلام تكبيرگويان، استغفار مى‌كرد، و بر پيامبر درود مى‌فرستاد و مى‌گفت: خداوندا بين ما و قوم گمراه و فريب خورده، داور باش.

پس از آنكه ابن حمران جلّاد، جنايت خود را مرتكب شد، ابن زياد به وى گفت: آيا او را به قتل رساندى؟

گفت: آرى.

گفت: او در آن هنگام چه مى‌گفت؟