شعارى را حمل مى‌كند، ناگزير بايد اين اعتقاد را در نفس خويش حاكم سازد كه، روزى مى‌تواند اين شعار را در واقعيت به ظهور رساند.

در رابطه با اعتقادمان به امام زمان (عج) بايد اين پرسش را بر خويشتن مطرح سازيم كه: چگونه مستضعفين زمين را نجات دهيم؟

بى‌شك، ممكن است دراين زمينه شيطان به دلهاى برخى از ما رخنه كند و بگوييم: من كه هستم تا بتوانم مستضعفين را نجات دهم؟

ولى بايد بدانيم كه جنبشهاى تاريخى بزرگ در جهان، از ميان افراد مستضعفى چون ما برخاسته‌اند. ايشان توانستند تاريخ را به سمت و سوى درستى، دگرگون سازند. آنان چون ما بشر بودند؛ ولى همواره اميد استوار و ثابت، آنها را به اين امر فرا مى‌خواند كه ايشان مى‌توانند رهايى بخش مستضعفين ملّتهاى خود باشند.

همچنين بر ما- به عنوان مسلمانان پيرو خط پيامبر اكرم و ائمّه اطهار عليهم السلام- واجب است كه، اوّلًا پيوستگى خود را با حقّ تعالى ژرفا ببخشيم؛ سپس اين علاقه را با ولى بزرگوارش، امام مهدى (عج) مستحكم سازيم. زيرا بدون اين پيوستگى كه در وجودمان روح اميد و خوش‌بينى و عزم استوار و اراده نيرومند را برمى‌انگيزد، به انسانهاى از كار افتاده‌اى مبدّل مى‌شويم كه بطور كلّى از انجام هر عملى در راه دين و امّت خويش ناتوان هستند.

پس بياييم و اين پيوستگى را تقويت كنيم و از گذر خواندن ادعيه و بجاآوردن عبادتهاى مستحبّ ويژه امام مهدى (عج)، آن را محكم سازيم؛ البتّه به اين شرط كه اين قرائت و آن انجام مستحبّات، از صميم دلهايمان سرچشمه گرفته باشد و خالصانه براى خداوند متعال باشد.