واقعه كربلا، انقلابى است هميشه فرزوان‌

واقعه كربلا، واقعه‌اى معمولى و تكرارپذير نمى‌باشد. بلكه قضيّه‌اى است كه به بعثت پيامبران، طوفان نوح، ساحران فرعون، شكافته شدن دريا براى موسى و مانند آنها- كه تكرارپذير نيستند- شباهت دارد.

آرى، حادثه كربلا خواست خداوند متعال بوده تا به واسطه آن، از يك سو نمونه والاى ستيزه جويى و مقاومت در برابر ظلم و از سويى ديگر بدترين صورت ستم را به نمايش گذارد. تا هيچ انسانى ادّعا نكند كه ستم وارده بر او، ستمى است بس بزرگ كه نمى‌توان با آن مبارزه كرد و هيچ ملّتى اين بهانه را دستاويز خويش قرار ندهد كه رژيم حاكم بر او رژيمى است طاغوتى، سلطه جو و ستم پيشه كه هرگز نمى‌توان در برابر آن پايدارى نمود.

زيرا آن رژيمى كه در دوران امام حسين عليه السلام بر سرنوشت مسلمانان تسلّط يافته بود، يكى از بدترين رژيمهاى سلطه جو و سركش بود. امّا با اين حال، امام حسين عليه السلام در برابر آن ايستاد و جان‌فشانيها نمود.

پس بدين سان، ديگر كسى بهانه نياورد كه بر اموال خويش‌