و همچنين مؤمنين صالح را براى اين گردهمايى فراخواند؛ سپس با برگزارى همايش سياسى به آشكار نمودن وضعيّت خطرناك حاكم بر امّت پرداخت. از اين رو به ايشان امر نمود تا مفاد اين همايش را به مسلمانان برسانند و انقلابى را زمينه سازى نمايند. آرى، امام حسين عليه السلام تمامى آن مقدّمات را در دوران معاويه آماده ساخت. امام حسين عليه السلام در جمع اصحاب پيامبر و تابعين چنين فرمود:

«امّا بعد، فإنّ هذا الطاغية قد فعل بنا وبشيعتنا ما قد رأيتم وعلمتم وشهدتم وإنّي اريد أن أسألكم عن شي‌ءٍ، فإن صدقت فصدّقوني وإن كذبت فكذّبوني اسمعوا مقالتي واكتبوا قولي ثمّ ارجعوا إلى أمصاركم و قبائلكم، فمن أمنتم من الناس، ووثقتم به فادعوهم إلى ما تعلمون من حقّنا، فإنّي أتخوّف أن يدرس هذا الأمر ويغلب، واللَّه متمّ نوره ولو كره الكافرون» [1].

«امّا بعد، اين شخص طغيانگر (معاويه) درباره ما و شيعيان ما اعمالى را روا داشت كه ديديد و فهميديد و شاهد بوديد. مى‌خواهم مطلبى را از شما بپرسم. اگر راست گفتم مرا تصديق كنيد و اگر دروغ گفتم مرا تكذيب كنيد. سخن مرا بشنويد و گفتارم را بنويسيد، سپس به شهرها و قبايل خود برگرديد و هر كس را كه به او ايمان و اطمينان داريد، به آنچه درباره ما و حقّ ما مى‌دانيد دعوت كنيد، چون من بيم دارم اين امر كهنه شود و مغلوب گردد. خداوند نور خود را به اتمام مى‌رساند.

اگرچه كافران را خوش نيايد.»