گاهى خدا را مى‌پرستد و گاهى براى طاغوت فروتنى مى‌كند. پس لغزشگاه خطرناكى كه شيطان مى‌خواهد انسان را به آن بيفكند اين لغزشگاه مى‌باشد؛ اينكه اگر شب را تا صبح به نماز بگذارد، مشكلى نيست؛ امّا اگر براى او امورى چون: قيام براى خدا، گواهى دادن به عدل و داد، نفى منكرات، پايدارى در برابر طاغوت و نفى انحراف واجب گردد، چنانكه خداوند متعال مى‌فرمايد:

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ للَّهِ وَلَوْ عَلَى‌ أَنْفُسِكُمْ... [1].

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، كاملًا قيام به عدالت كنيد، براى خدا شهادت دهيد، اگرچه (اين گواهى) به زيان خود شما بوده باشد...»

دراين هنگام است كه تصميم گرفتن براى وى بسيار سخت مى‌گردد. زيرا كسى كه در برابر حاكم ظالم پايدارى كند و فساد و انحراف او را نفى و محكوم كند، اين حاكم هرگز نمى‌تواند در برابرش سكوت كند.

بدين‌سان ابراهيم خليل، بت‌شكن گشت. چرا كه او انحراف را نفى نمود و از رهگذر نفى پرستش خورشيد و سياره‌ها مسير يكتاپرستى را آغاز نمود. در آنجا كه مى‌فرمايد:

إِنِّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماوَاتِ وَالْأَرْضَ... [2].

«من روى خودرا به‌سوى كسى كردم كه‌آسمانها وزمين را آفريده است...».