تفاوت ميان سرپرستى (قيموميت) و خودكامگى‌

هنگامى كه سنّت قيموميّت مرد بر زن پايه‌گذارى شد، در كنار آن مفهوم نادرست استبداد آشكار گرديد، به گونه‌اى كه مرد- به صورت آشكار و پنهان- نظريات و دستورات ظالمانه خود را بر افراد خانواده‌اش تحميل نمود.

درگذشته، يونانيان زن را فقط وسيله‌اى مى‌دانستند كه مرد به كار مى‌گيرد.

هنديان زن را جزء كوچكى از مرد مى‌پنداشتند، كه پس از مرگ مرد بايد كشته مى‌شد.

و اعراب قبل‌از اسلام جنس مؤنث را مايه ننگى مى‌دانستند كه بايد زنده به گور شود و نور زندگى را نبيند، اين نظريه از نادانى، احساسات بى‌اساس، سختى زندگى و بى‌ايمانى آنها نسبت به آفريدگارى كه رساندن روزى به مخلوقات را وظيفه خود دانسته، سرچشمه مى‌گرفت. در برابر اين ديدگاههاى تنگ نظرانه و فلسفه بافيهاى محكوم به شكست و قوانين ديگر مربوط به آن، ديدگاه الهى و حكمت رباّنى متجلّى شد تا روح برترى‌جويى و قوميت‌گرايى را درهم شكند، لذا براى متحقّق شدن اين هدف متعالى، هراز چندگاهى ظهور دختران و زنانى بلندنظر و شايسته و نمونه شدن و اسوه گرديدن آنها در فضيلتهاى برترى يافته گوناگون، ضرورى است. اين زنان الگوهاى شجاعت، ايستادگى و مقاومت مى‌باشند.