و مرد را بر آن مى‌دارد كه در اين راه بهترين ساعات خواب و آرامش خود را فدا كند، آن هنگام كه هنوز سياهى شب بر افق هويدا است از خواب بيدار مى‌شود و او را مى‌بينى كه در سرماى سوزناك وچه‌بسا در هنگام ريزش برف و باران براى به دست آوردن روزى و قوت از خانه خارج مى‌شود و براى اين كار تمامى ساعات روز را در تلاش، زحمت و كوشش مى‌گذراند، تمامى اين امور از احساس مسئوليت او نسبت به خانواده‌اش سرچشمه مى‌گيرد، و اين مرد است كه فراهم سازى روزى و امنيّت- كه دو عنصر اساسى در ايجاد زندگى خانوادگى مى‌باشد- بر عهده او است چه بخواهد و چه نخواهد.

اين فطرت و سنّت الهى مختصّ به بنى آدم نيست، بلكه قسمت اعظم كائنات زنده را نيز در بر مى‌گيرد. مادر و پدر بودن در تمام حيوانات ولو در زمانى محدود قابل مشاهده است. خداوند سبحان از روى فطرت به تمامى آفريده‌ها ايجاد زندگى و امور مربوط به آن را الهام كرده است، و به هيچ وجه نمى‌توان از آن روى گردان شد و آن را جايگزينى ديگر قرار داد، چون اين كار همچنين كه برخى مى‌پندارند سهل و ساده نيست، در واقع ايجاد تغييراتى كه با فطرت انسان و غريزه او سازگارى ندارد عواقب شومى را درپى خواهد داشت و ممكن است اين موضوع تا پايمال شدن كرامت انسانى و سلب آزادى او پيش برود تا اين اندازه كه وى را از عالم انسان بودن به جاى ديگر كه پست‌تر و پائينتر از مرحله حيوانيت است فرود آورد.