بر آن كه به خونخواهى او بر نمى‌خيزد و يارى نمى‌رساند، در حالى كه او به خاطر تو با خويشان و بيگانان در ستيز و دشمنى مى‌افتد كه البته اين منّتى است از جانب تو بر او نه از او بر تو».

«كردگارا! پس همچنانكه او جان خويش را در راه تو آماج بيگانگان قرار داد، و در حمايت از مؤمنان براى تو خون خويش را تقديم كرد، و شرّ نافرمانان مرتد را دفع كرد تا آنجا كه گناهانى كه آشكارا مى‌كردند پنهان (و نابود) كرد و آنچه را كه عالمان ترك كرده بودند، در حاليكه خداوند از آنها پيمان گرفته بود بر مردم آشكارش سازند و نهانش ندارند، ظاهر گرداند و مردم را خواند كه تنها تو را به طاعت اختصاص دهند و از آفريده‌هايت براى تو نيازى نگيرند كه فرمانش برتر از فرمان تو باشد، با آن تلخيهاى سخت و خونبار كه با حواس دلش جرعه جرعه نوشيد، واندوه و غمهايى كه بر او دست داد، و رويدادهاى مهم بر او هراس انداختند وغصه‌هاى گلوگير او شد كه گلوها از فرو دادنش ناتوان گشتند، و هيچ كسى بر او مهربانى نكرد، از بينندگانى كه به كارى از كارهاى تو مى‌نگريستند، و دستى به دگرگون كردن آنها و باز گرداندن آن به حريم محبّت تو بلند نشد».

«پس خدايا! او را به يارى خودت پشتگرم فرما، و توانايى او را در آنچه از انجام آن باز مانده، مثل طرد آنان كه در حريم تو خيمه زده‌اند، بيفزاى و از تأييد خويش در نيرو و قدرت او توانايى قرار ده، و ما را از أنس به او رميده مكن، و او را پيش از رسيدن به آرمانش كه همان فراگير كردن صلاح و راستى در همكيشان خويش و ظاهر كردن عدل و داد در امّتش مى‌باشد، نميران».

«پروردگارا! به خاطر استقبالى كه از قيام به فرمان تو نشان داد، جايگاهش را در روز رستاخيز و الا گردان، و پيامبرت، محمّد صلى الله عليه و آله، را كه درود تو بر او و دودمانش باد، به ديدارش و نيز ديدار كسانى كه از دعوت او پيروى كردند شاد بدار، و به خاطر آنچه از او ديدى، مثل قيام به فرمانت پاداش او را كامل عطا كن، و او را در زندگى‌اش به خود مقرب فرما، و به خوارى ما به واسطه دورى او رحمت آر،