سالهايى كه آن حضرت امامت مردم را عهده‌دار گرديد مصادف شد با بقيه دوران حكومت معتز عبّاسى و پس از آن حكومت مهتدى و در نهايت پنج سال از حكومت معتمد. [1]

صفات و كرامات امام حسن عسكرى‌

برخى از معاصران امام او را چنين وصف كرده‌اند: آن حضرت سبزه بود و چشمانى فراخى داشت، بلند بالا و زيبا چهره و خوش هيكل وجوان بود و از شكوه و هيبت بهره داشت. [2]

شكوه و عظمت او را وزير دربار عبّاسى در عصر معتمد، يعنى احمد بن عبيداللَّه بن خاقان، به وصف كشيده است اگر چه او خود سر دشمنى با علويها را داشت و در گرفتار كردن آنها مى‌كوشيد، در وصف آن حضرت چنانكه در روايت كلينى آمده چنين گفته است:

در شهر «سُرّمن‌رأى» هيچ كس از علويان را همچون حسن بن على بن محمّد بن الرضا، نه ديدم و نه شناختم و در وقار و سكوت و عفاف و بزرگوارى و كرمش، در ميان خاندانش و نيز در نزد سلطان و تمام بنى‌هاشم همتايى چون او نديدم. بنى‌هاشم او را بر سالخوردگان و توانگران خويش مقدّم مى‌دارند و بر فرماندهان و وزيران و دبيران و عوام الناس او را مقدّم مى‌كنند و در باره او از كسى از بنى هاشم‌