بدين سان دانش الهى امام كه از حدّ و مرز دانش مردم گذر كرده، خود دليلى است بر اينكه او از جانب خدا مؤيد و امام و حجّت تمام مردم روى زمين است.

اين علم چگونه حاصل مى‌شود؟ آيا از طريق حديث از رسول خدا، از جبرئيل، از خدا حاصل شده و يا از طريق ثبت آن در صحيفه دل و دميدن آن‌در روح پديد آمده‌است و يا از طريق ستونى نورانى كه‌امام بدان مى‌نگرد و هر گاه خدا بخواهد او چيزى را در مى‌يابد يا آنكه با نزول روح كه بزرگترين فرشتگان‌است، در شب‌قدر بر امام، امور بر او آشكار مى‌شود؟!

تمام اين موارد و چه بسا راههاى ديگرى كه ما از آنها آگاهى نداريم، مى‌تواند براى تحصيل علم غيب توسّط امام درست باشد و نيازى نداريم براى شناخت جزئيات و تفاصيل اين امر خود را به مشقّت اندازيم بلكه در اين باره همين اندازه كافى است كه امام به اذن خداوند از آنچه بر مردم پوشيده و پنهان است، آگاهى مى‌يابد و خداوند بدين وسيله بر آنان منّت مى‌نهد و مردم بايد از آنها اطاعت كنند.

در حديثى از امام صادق عليه السلام در اين باره آمده است:

«به آن‌حضرت عرض كردم: دانش شما از چه راهى حاصل مى‌شود؟

فرمود: اين دانش ميراثى است از رسول خدا صلى الله عليه و آله و على بن ابى‌طالب.

گفتم: يعنى بگوييم كه دانش در دل شما افكنده و يا در گوش شما خوانده مى‌شود؟ گفت: ممكن است چنين باشد». [1]