نصيب آنان شده بود پاك كنند و دعوت و مكتب پيامبر را از ميان بردارند.

على عليه السلام اين غزوه را چنين توصيف مى‌نمايد: مكّيان يكپارچه به طرف ما روانه شدند. آنان قبايل ديگر قريش را براى نبرد با ما تشويق و جمع كرده بودند و در صدد گرفتن انتقام خون مشركانى بودند كه در روز بدر به دست مسلمانان كشته شده بودند.

جبرئيل بر پيامبر فرود آمد و آن‌حضرت را از قصد مشركان آگاه كرد.

پيامبر صلى الله عليه و آله نيز آهنگ حركت كرد و همراه با ياران خود در دامنه كوه احُد اردو زد. مشركان به سوى ما پيش تاختند و يكپارچه برما يورش آوردند.

شمارى از مسلمانان به شهادت رسيدند و گروهى نيز از ميدان گريختند.

من دركنار رسول خدا صلى الله عليه و آله باقى مانده بودم.

مهاجران و انصار به خانه‌هاى خود در مدينه بازگشتند و به مردم گفتند: پيامبر و يارانش كشته شدند. آنگاه خداوند بزرگان مشركين را نابود كرد. من پيش روى رسول خدا صلى الله عليه و آله هفتاد و چند زخم بر داشتم كه از جمله اين زخم و آن زخم است. آنگاه حضرت ردايش را افكند و دستش را بر زخمهايش كشيد.

جنگ احزاب‌

پس از نبرد احُد، جنگ احزاب رخ داد. بار ديگر قريش و اعراب از نو خود را براى نبرد با اسلام آماده كردند. امام على عليه السلام جريان اين جنگ را